جستارها و مقالات ادبی و هنری
وی تلاش کرده است پژوهش ها، تجربیات و باورهای هنری خود را در قالب جستارهایی در زمینه های هنر ، هنر دیجیتالی و ادبیات فارسی نگاشته و منتشر کند. مثل جستار « شعر پست مدرن » که در آن به سوالات این چنینی پاسخ می دهد: « آیا تمامی شعرها در دوران معاصر «پست مدرن» هستند؟ در شعر پست مدرن معنا چگونه پیاده سازی می شود؟ تک معنایی چگونه به چند و چندین معنایی تبدیل شد؟ چه توانایی هایی برای مخاطب هنر پست مدرن نیاز است؟ ».
گروهی از شاعران به «آرکاییسم» معتقدند. این شاعران آوردن «دستور زبان کهن» و «واژگان کهن» و یا مُرده در شعر امروز را گونه ای «ترک عادات زبانی» رایج می دانند.
آیا شعر گفتن … ؟
استعداد می خواهد؟
سواد می خواهد؟
در حالت خاصی صورت می گیرد؟
راه و روش دارد؟
هر چه پیرتر شویم بهتر شعر می گوییم؟
در شعر می توانیم حرف های شخصی بزنیم؟
تایپوگرافی «زبان بصری» است؛ هنر نوشتن کلمه یا جملات بسیار کوتاه با شکل وُ سبکی ویژه که «بار» تصویری و «نمایشی» بالایی دارد
شعر معاصر ایران یعنی: «من چقدر بد بختم؛ تو چقدر بد بختی ؛ ما چقدر بدبختیم!». گاهی هم بر محور: «آن آهوی پریده، از کمند ما …» می چرخد
آیا «صنایع بدیع» و «فنون شعر» کهن در شعر مدرن و پست مدرن استفاده ای دارد؟
چه نیازی به «فنون شعری» در گرایش های مدرن و پست مدرن داریم؟
آیا مجبوریم فقط از صنایع ادبی کهن سود ببریم؟
در هیاهوی گوناگونیِ شبکههای اجتماعی (Socia- Network) گاهی شبکهای هم برای کارهای جدی پدیدار میشود.
آیا تمامی شعرها در دوران معاصر«پست مدرن» هستند؟
آیا «شعر پست مدرن» بهتر است؟
آیا شعر پست مدرن معنا دارد و یا گروهی واژگان پراکنده است؟
پرسش های بنیادین در موسیقی «شعر آزاد» چنین است:
آیا شعر آزاد نیازی به موسیقی ندارد؟
آیا موسیقی تنها برای شعر کهن کاربرد داشت؟
این روزها، صبح و شب ها دیجیتالی ست و هنر ها نیز هم.
سخن از هنر است، سرشار ذوق و استعداد، همراه با تکنیک های آموختنی
سالیان سال هنرمند، آدمی زادی بودندی که با دست یا پا و یا هر دو با هم، دست و پا به آفرینش می زدندی.
نمی توان تعریف دقیقی از «هنر» بیان کرد چرا که هنر مقوله ای از جنس نسبیت است و بر خاسته از کنش ها و واکنش های فرهنگی جامعه ی هدف.
